W 1928 r. celem uczczenia dziesięciolecia odzyskania przez Polskę niepodległości na sesji Rady Miejskiej miasta Siemiatycz podjęto uchwałę o budowie szkoły. Komitet Budowy Szkoły wyłonił z siebie Komitet Wykonawczy. Prezesem został ks. Mieczysław Pietrzykowski, sekretarzem - Ignacy Gilewski, a skarbnikiem Stanisław Kosiński. 11 XI 1928 r. spisano na pergaminie akt złożenia kamienia węgielnego. Włożono go do butelki i umieszczono w fundamencie szkoły. Podczas uroczystości na niewielkim kopcu przed szkołą posadzono brzózkę, która rośnie do dziś. Udział państwa w budowie szkoły był znikomy. Budynek budowano WYŁĄCZNIE W CZYNIE SPOŁECZNYM. Kierownik szkoły wydał w 1928 r. okolicznościowe „cegiełki” których sprzedaż stanowiła główne źródło zdobywania funduszy. Oprócz tego organizowano kwesty, przedstawienia w wykonaniu dzieci, zabawy ludowe, majówki, z których dochód w całości przeznaczano na budowę szkoły. Aby zmniejszyć koszty inwestycji Ignacy Gilewski zakupił maszynę do wyrobu cegły i od tego czasu rozpoczęto jej produkcję. W ten sposób wybudowano ściany parteru. W następnych latach burmistrz Józef Nowicki uzyskał w banku komunalnym ok. 80.000 zł pożyczki. Również Towarzystwo Budowy Szkół udzieliło pożyczki. W 1935 r. budynek był już pod dachem wykończono parter i I piętro. We wrześniu następnego roku wszystkie dzieci szkoły powszechnej rozpoczęły naukę w nowo wybudowanej szkole. Starania o zorganizowanie w Siemiatyczach szkoły średniej podejmowano jeszcze przed wojną. Władze szkolne w Brześciu odmawiały jednak zgody, gdyż w ówczesnym powiecie bielskim istniały już 3 gimnazja - w Bielsku Podlaskim, Drohiczynie oraz w tym samym Drohiczynie - gimnazjum biskupie.

W okresie drugiej wojny światowej okazały budynek szkolny pełnił różne funkcje zależnie od decyzji okupanta radzieckiego i niemieckiego. W lipcu 1944 Niemcy pod naporem wojsk radzieckich, wycofali się z miasta wysadzając w po wietrze co okazalsze budynki. Szkoła ocalała prawdopodobnie dzięki staraniom mieszkańców Siemiatycz (zostały przecięte druty, prowadzące do miejsca zaminowania). Przez kilka tygodni mieścił się tu radziecki szpital polowy.

Jeszcze zabierano ostatnich rekonwalescentów, gdy rodzice i nauczyciele przejęli gmach i podjęli starania o utworzenie w Siemiatyczach szkoły średniej. Przewodniczącym komitetu organizacyjnego został miejscowy nauczyciel języka polskiego – Bronisław Wielbut. Kuratorium początkowo było przeciwne utworzeniu w naszym miasteczku gimnazjum i liceum, ale fotografia okazałego budynku zaważyła o pozytywnej decyzji.1.X.1944 r. rozpoczęła pracę sześcioletnia szkoła średnia (4 lata gimnazjum i 2 lata liceum) pod nazwą Państwowe Gimnazjum i Liceum w Siemiatyczach, która do dyspozycji otrzymała drugie piętro. Na parterze i pierwszym piętrze istniała szkoła podstawowa. Naukę rozpoczęło ok. 150 uczniów często przerośniętych i o różnym poziomie wiedzy. Niektórzy należeli do partyzantki, często znikali na kilka tygodni, w teczkach z przyborami szkolnymi nosili pistolety, granaty i inną broń. Starszym uczniom utworzono tzw. liceum przyśpieszone. Pierwszym dyrektorem został pan Sylweriusz Treugutt, przedwojenny dyrektor Gimnazjum w Drohiczynie. Przed mieszkańcami miasta i powiatu stanęło poważne zadanie przygotowania szkoły do zajęć. Gromadzono ławki, sprzęt szkolny, ściągano podręczniki, pomoce naukowe. Podjęto starania o zapewnienie odpowiedniej kadry pedagogicznej. Oprócz garstki miejscowych nauczycieli zatrudniono wojennych i powojennych emigrantów, często z Kresów Wschodnich.

Pierwszą Radę Pedagogiczną w roku szkolnym 1944/45 tworzyli:

Antoni Kuźniar – język polski i łacina

Mieczysław Bajbor – geografia, przyroda

Józef Meder – matematyka

Bronisław Wielbut – język polski

Gustaw Bartoszewicz – historia

Wiktor Wasilewski – fizyka

Anna Cholińska – język francuski

Florentyna Zagórska – język niemiecki

Stanisław Przełomiec – plastyka

Jadwiga Kosińska – matematyka (w młodszych klasach)

ks. Stanisław Paczkowski – łacina

ks. Justyn Kruhliński – religia

Pierwsza matura w siemiatyckim liceum odbyła się 29.V.1945 r. Egzamin zdało 18 osób.

Warunki pracy były bardzo trudne, brakowało pomocy naukowych, podręczników, a często i zeszytów. Uczniowie pisali na luźnych kartkach, zdobytej makulaturze, jednostronnie zapisanych poniemieckich dokumentach. Dużym problemem był brak biblioteki. W listopadzie 1945 r. odbyła się pierwsza wizytacja kuratoryjna. W szkole działało harcerstwo, PCK, chór, teatr prowadzony przez panią Janinę Treuguttową. Rozpoczęto starania o utworzenie internatu dla młodzieży spoza Siemiatycz.

Od 1.IX. 1948 r. szkołę przeorganizowano.

Klasa I licealna nazwana została X - tą, zaś klasa II - XI - tą. Nabór młodzieży do młodszych klas był tak duży, że utworzono:

dwie klasy - VIII

pięć klas IX

jedną klasę X

jedną klasę XI

Młodzież licealna zajmowała pierwsze i drugie piętro budynku. Starsze klasy były sprofilowane (profil humanistyczny i matematyczno - fizyczny). Zaczęto tworzyć pracownie wyposażone w niezbędne pomoce naukowe. Powstała pracownia fizyczna, biologiczna, chemiczna. Z roku na rok powiększał się księgozbiór biblioteki. W 1949r. szkolna biblioteka liczyła 1661 woluminów. Do początku lat siedemdziesiątych szkoła funkcjonowała jako: Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące nr 20 w Siemiatyczach. Zarządzanie takim organizmem było bardzo trudne za względu na inne zadania i problemy szkoły podstawowej i średniej. Dyrektor wielokrotnie więc zwracał się do władz oświatowych z prośbą o rozdzielenie szkół. Stał się to możliwe, gdy zbudowano w Siemiatyczach Szkołę Podstawowa nr 2 - pomnik Tysiąclecia Państwa Polskiego, do której 2.X.1966r. przeniesiono uczniów ze szkoły przy ul. T. Kościuszki. Od tego czasu szkoła funkcjonowała już jako Liceum Ogólnokształcące w Siemiatyczach. W szkole w roku 1962/63 przeprowadzono kapitalny remont zmieniając wystrój wewnętrzny budynku a w 1964r. oddano do użytku nową salę gimnastyczną.

 

1 września 1972 r. Liceum Ogólnokształcące w Siemiatyczach otrzymało imię KOMISJI EDUKACJI NARODOWEJ, a 17 czerwca 1973 r. ufundowany przez Komitet Rodzicielski sztandar. Imię Komisji Edukacji Narodowej nadawano szkołom dobrze zorganizowanym, dobrze pracującym i mającym swoje tradycje. Siemiatyckie liceum miało opinię dobrej szkoły, było jednym z lepszych liceów w województwie, czego miernikiem była duża liczba młodzieży dostającej się na studia. W miarę rozwoju miasta rozwijało się również szkolnictwo - powstała Zasadnicza Szkoła Zawodowa kształcąca młodzież dla potrzeb Fabryki Obuwia, Hortexu i innych zakładów. W listopadzie 1975r. nastąpiło połączenie liceum ogólnokształcącego ze szkołami zasadniczymi w Zespół Szkół, którym kierował dyrektor i dwóch zastępców. Taki stan rzeczy przetrwał do roku 2001. W tym roku mury szkoły opuściły ostanie klasy Szkoły Zawodowej. W chwili obecnej w ramach Zespołu mamy: Liceum Ogólnokształcące im. Komisji Edukacji Narodowej i Technikum.

W tym roku mury szkoły opuściły ostanie klasy Zasadniczej Szkoły Zawodowej. Od tej chwili w  skład Zespołu Szkół wchodziło Liceum Ogólnokształcące im. KEN i Liceum Handlowe przemianowane wkrótce na Technikum. W 1999 r. przeprowadzono w Polsce kolejną reformę oświaty. Trzy lata później do naszej szkoły przyszli pierwsi uczniowie po ukończeniu sześcioletniej nauki w szkole podstawowej i trzyletnim gimnazjum. Edukacja w liceum trwała 3, a w technikum 4 lata. Rok 2005 był pierwszym rokiem, w którym młodzież zdawała tzw. nową zewnętrzną maturę.

W drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych liczba kandydatów do liceum była większa niż szkoła mogła przyjąć. Zaistniała konieczność prowadzenia zajęć na dwie zmiany. Lekcje rozpoczynały się o godz. 7⁴⁵ a kończyły o 19⁰⁰. W  związku  z tym dyrektor Ignacy Hodun podjął działania zmierzające do rozbudowy szkoły. W 1997 r. zaczęto prace budowlane. Trwały one 6 lat. 1 września 2003 r. podczas uroczystej inauguracji nowego roku szkolnego odbyło się wyświęcenie Segmentu A i oddanie go do użytku. Dzięki temu przybyło 5 pełnowymiarowych sal, duży pokój nauczycielski i hol, który może również spełniać rolę auli. 31 grudnia 2004 r. został oddany Segment „B” z ośmioma pięknie wyposażonymi klasami.

 

 

W roku szkolnym 2013/2014, dzięki środkom finansowym Rady Powiatu Siemiatyckiego, przeprowadzono gruntowny remont boiska szkolnego, które wzbogaciło się w nowoczesną poliuretanową nawierzchnię.

 

 

10 listopada 2016 r. podczas uroczystej akademii nastąpiło przekazanie naszej szkole Sztandaru Koła Związku Sybiraków w Siemiatyczach przez pana Leszka Różańskiego Prezesa Zarządu Koła. Byliśmy zaszczyceni, że to właśnie nasze Liceum Ogólnokształcące im. Komisji Edukacji Narodowej sprawować będzie opiekę nad Sztandarem Koła Związku Sybiraków i kultywować wśród młodzieży szkolnej i w środowisku lokalnym pamięć o czasach II wojny światowej i trudnych losach  Sybiraków.

 

 

1 września 2011 r. reaktywowano Zasadniczą Szkołę Zawodową. Od 2017r. realizowana jest nowa reforma oświaty. W jej ramach naukę w szkole rozpoczęła pierwsza klasa Branżowej Szkoły I Stopnia, a w 2019 roku rozpoczęli naukę uczniowie klas pierwszych czteroletniego liceum.

W roku szkolnym 2017/2018 zrealizowano jakże potrzebny projekt pod nazwą „Kompleksowa termomodernizacja budynków Zespołu Szkół w Siemiatyczach”. Docieplono m.in. ściany zewnętrzne i dach, przebudowano instalację centralnego ogrzewania, a sala gimnastyczna uzyskała nową elewację zewnętrzną oraz zmodernizowany system centralnego ogrzewania i  nowoczesną wykładzinę. Dzięki przeprowadzonym pracom szkoła wypiękniała i zdecydowanie poprawił się komfort pracy i nauki. Nowy wygląd zyskało także otoczenie szkoły.